Rasulullah (salat ve selam ona) Kehf suresine çok önem vermiş.
Bu surede birbiriyle ilişkisi çok açık olmayan dört hikaye var:
1. Ashâbul-kehfi ver-raqîm
2. Bahçe sahibi ve arkadaşı
3. Hz Musa, arkadaşı ve hocası
4. Zülkarneyn
Hikayelerin arasına hikmetli sözler ve kıyamet gününe ait haberler
serpiştirilmiş. Bu hikmetlerin belki de en önemlisi dünya hayatını
anlatıyor:
vadrib lehum meselel-hayâtid-dunyâ
Onlara dünya hayatının misalini anlat
kemâin enzelnâhu mines-semâi
Gökten indirdiğimiz su gibi
fahtalata bihî nebâtul-ardi
Onunla yeryüzünün bitkileri birbirine karışır
feasbaha heşîmen tezrûhur-riyâh
Rüzgarın savurduğu çöp kırıntısına döner
vekânallâhu 'alâ kulli şey-in muqtedirâ
Allah her şeyin üstünde bir kudrete sahiptir
Ah dünya hayatı! Uğraşır bir ev yaparsınız, deprem alır götürür.
Çabalar bir iş kurarsınız, bir yanlış karar iflas ettirir. Didinir
bir çocuk yetiştirirsiniz, bir serserinin çarptığı araba ile yılların
emeği yok olur. Bir devlet kurarsınız, barbar güçler her şeyi
darmadağın eder. Her biri "rüzgarın savurduğu çöp kırıntısı" olur
gider.
O zaman, uğraşmıyalım, didinmeyelim, çaba sarfetmiyelim?
Bundan sonra gelen ayet kalıcı olanı en beliğ şekilde söylüyor:
el-mâlu vel-benûne zînetul-hayâtid-dunyâ
Mallar ve çocuklar dünya hayatının süsüdür
vel-bâqiyâtus-sâlihâtu hayrun
Baki kalan yararlı işler daha hayırlıdır
'inde rabbike sevâben vehayrun emelâ
Rabbinin katında, sevab olarak da emel olarak da
Yani, amelin kendisi kalıcı, sonuçları değil! Sonuçlara bakıp da
aldanmıyalım, o çabaların bize ne kazandırdığı önemli olan.
