Ekmek ve can

fel-yenzuril-insânu ilâ ta'âmih
80:24 İnsan, yiyeceğine bir baksın
ennâ sabebnel-mâe sabbâ
Doğrusu suyu bol bol indiririz
summe şaqaqnel-arda şaqqâ
Sonra yeryüzünü iyice yarar,
feembetnâ fîhâ habbâ
orada taneli ekin bitiririz

Bir lokma ekmeğin hikayesi böyle başlıyor:

cansız su gökten indiriliyor
cansız toprak çatlatılıyor
cansız hava ve cansız güneş ile
canlı buğday bitkisi bitiriliyor
bir tohum 700 tane veriyor

bu canlıyı kesip öldürüyoruz
tanelerini ayırıp eziyoruz
cansız un oluyor, toz gibi ufalanıyor
cansız suyla karıştırıp maya ekleyince
canlı hamur kabarıyor

onu da fırına atıp öldürüyoruz
kabuğu kızarmış, içi yumuşak
cansız ekmek bize can katıyor


yuhricul-hayye minel-meyyit
ayetinin tecellisi olarak
cansızdan can çıkartılıyor.