Taşlar ve Kalpler

"Sonra, bunun ardından kalpleriniz yine katılaştı;
taş gibi,
belki de ondan daha katı.

Çünkü taşlardan öylesi var ki,
içinden nehirler fışkırır;
öylesi de vardır ki,
çatlar da ondan su çıkar;
yine öylesi vardır ki,
Allah korkusundan yuvarlanırlar.

Allah yaptıklarınızdan habersiz değildir."
(2:74)

Kalp ne ilginç bir şey. O iyi oldu mu, bütün ameller, hâller, varışlar iyi, o kötü oldu mu da, herşey kötü... Kalpler kötüleştikçe taşlaşıyor. Duyarsızlaşıyor. Hatta taştan daha katı oluyor. Hiç değilse, öyle taşlar vardır ki, içlerinden nehirler çıkar.

İnsanın kalbinin safiyetini korumaya sürekli özen göstermesi önemli bir şey. Çünkü bu safiyeti koruyamazsa, bugünün güvenen, temiz kalpli insanı, yarının şüpheci ve hesapçı insanına dönüşebilir. Bugünün mazlumu, yarının zâlimi olabilir. Neden olmasın? Mümin akıllılığını, ferasetini bu noktada ele almalı sanırım. İyi niyetlerinin tüketilmesine müsaade etmemeli. En önce kalbini korumalı.

Rabbim kalblerimizi katılaşmaktan korusun, rikkat versin.